وقتی از اشتباه کردن میترسی
اگر یک اشتباه کنی، ممکنه شانست رو برای داشتن زندگی که میخواهی از دست بدی.
یک اشتباه و همه چیز تمومه.
ضروریه که همه چیز رو عالی انجام بدی.
درسته؟
نه!
یه جایی در مسیر ما این نکتهی نادرست رو قبول کردیم. باور کردیم که باید از اشتباهات دوری کنیم.
یادگرفتیم که عالی بودن ضروریه چون فقط اگر عالی باشیم میتونیم موفق بشیم و خوشحالی رو پیدا کنیم.
اما زندگی اینطور عمل نمیکنه.
هیچ کمال و عالی بودنی وجود نداره. در زندگی فقط رشد و بهتر شدن وجود داره.
در واقع باید از اشتباه نکردن بترسی. چون اشتباه نکردن یه سمیر مطمئن برای یه زندگی خشک و بی روحه.
چرا اشتباه کردن به نظر ترسناک میاد؟
پیش بینی کردن اشتباهات و اینکه بدونی ممکنه چه خطایی پیش بیاد کاملا خوب و درسته. اما وقتی وارد قلمروی اضظراب میشی مشکل شروع میشه.
ما انسان ها استاد این هستیم که فرصت ها رو به تهدید تبدیل کنیم.
هرچند، وقتی میخواهی کاری رو که عاشقشی انجام بدی، داری قلمرو های جدیدی رو کشف میکنی. که یعنی هیچ ایده ای نداری که امکان داره در آینده چه اتفاقی بیافته یا باید انتظار چه چیزی رو داشته باشی.
و این یعنی سیستم هشدار درونیت تهدید هایی که وجود ندارن رو بهت نشون میده.
حتی بد تر وقتی تو این تهدید خیالی رو برای خودت ساختی، شروع میکنی به تصور کردن عواقبی که ممکنه این بد از این تهدید رخ بدن.
به زبون دیگه، ذهنت یه سناریو از اشتباهات ممکن رو پیش میگیره و ادامه میده به بررسی کردن تمام اتفاق هایی که ممکنه بعد از اون رخ بدن.
همه این ها واقعی به نظر میرسن اما در حقیقت هیچ جایی در دنیای واقعی ندارن.
اشتباه کردن ترسناک به نظر میرسه چون ما این داستان های وحشتناکی که ذهنمون میگه رو باور میکنیم.
حقیقت تلخ درمورد اشتباهات
اگر هیچ اشتباهی نکنی یعنی هیچ تجربه جدیدی کسب نمیکنی.
به طور مثال ساختن یک کسب و کار یه سفر فوق العده است که بهت اجازه میده چیزی خلق کتی که سبک زندگیت رو ساپورت میکنه و کمک کنه به عنوان یک فرد رشد کنی. در این سفر هر روز باید با ترس های جدیدی روبرو بشی، باید چیز های جدیدی یاد بگیری، باید مرز ها رو به عقب هل بدی.
تو اینا نیستی که تسلیم ترس هات بشی، تو خلق نشدی که از هیولا های خیالی بترسی و فرار کنی.
تو اینجایی که با ترس هایی که داری مقابله کنی و جسورانه هر جایی که قبلا نرفتی قدم بذاری.
اما قبلش باید یه تغییر درونی به وجود بیاری.
باید جدی گرفتن بهانه هایی که ذهنت برات میاره رو کنار بذاری. نباید این داستان های ذهنی رو باور کنی.
وقتی این اتفاق بیافته متوجه میشی که تو فقط میتونی با آنچه الان در اختیار داری بهترین تلاشت رو ارائه بدی.
پس اقدام کن و از اشتباهاتی که انجام میدی درس بگیر.
چطور اقدامات جسورانه انجام بدی؟
تو فقط میتونی توانایی هایی که داری رو ارائه بدی. زندگی مهم تر از اونه که جدی بگیریش.
خب اگر شکست بخوری چه اتفاقی میافته؟
به هر حال باید پیش بری و کشف کنی که زندگی چی برای ارائه دادن داره.
ممکنه هیچوقت نتونی از ترس از اشتباه کردن خلاص بشی، این موردی نداره و طبیعیه.
در واقع نشونه ای هست که بهت میگه کارای که انجام میدی برات اهمیت داره. اقدام کردن یعنی کامل و عالی نبودن رو در آغوش بکشی.
تو هرگز همه چیز رو یاد نمیگیری
هرگز همه ی خطر ها رو از بین نمیبری.
و در مسیر کلی اشتباه انجام میدی.
خب که چی؟
اگر میخواهی کاری که دوست داری رو انجام بدی، قدرتت رودر اختیار ترس ها نذار.
اگر با ترس ها موافقت نکنی، ترس ها هیچی نیستن. وقتشه به سمت یه مقصد تازه راه بیافتی.
مقصد: تصمیم شادی بخش
وقتشه تغییر کنی و از زندانی که ترس ها برات ساختن بیرون بیایی و چیزی که باعث میشه در درون زنده بشی رو جستجو کنی.
وقتی از کنترل شدن توسط ترس هایی که داری خسته شدی. مصمم میشی.
مثل فیلم ماتریس، وقتی نئو فهمید شخص مقدر شده خودشه. ناگهان حقیقت ماتریس رو فهمید و قدرت حقیقی خودش رو در آغوش کشید.
یک باره کاملا متمرکز میشی، مشکلات هنوز هم وجود دارن، اما برای تو مهم اینه که: قدم کوچک بعدی که میتونم بردارم چیه؟
و با قدم های راحت به سمت جلو حرکت میکنی.
اگر نمیدونی از کجا شروع کنی اون رو هم یادمیگیری.
هیچ رازی وجود نداره، فقط تمرکز کاملت رو بذار روی موضوعی که بیشترین اهمیت رو داره:دنبال کردن چیزی که قلبت رو به تپش در میاره.
میخواهی نشونه هایی که روحت در مسیر گذاشته رو دنبال کنی یا میخواهی جایی که هستی باقی بمونی؟
تصمیم با خودته.
